Antia Cal foi obxecto dun emotivo acto organizado pola Asociación Mestre Manuel Gacio de Lestedo. A homenaxeada non puido nalgúns momentos conter as bágoas.
Descubriuse un monólito en pedra coa efixie da gran pedagoga no Centro de interpretación Pico Sacro de Cachosenande- Lestedo . Efixie que lle foi ofrecida tamén tallada en madeira e en cartolina.. Os acordeóns da Asociación acompañaron os actos ao aire libre, coas pezas “ Fisterra “ e“ Loureiro Verde”´.
.
Estiveron presentes no acto ademais do Presidente da Asociación, Xosé M. Lobato e membros da xunta directiva, o Delegado provincial da Xunta, Ovidio Rodeiro, o Secretario Xeral de Política Lingüística, Valentín Garcia e o alcalde Boqueixón, Manuel Fernández .
A vicepresidenta da Asociación Vanesa Castro acompañada de duas nenas do grupo de pandareteiras ,vestina co traxe típico, entregáronlle una placa conmemorativa e un ramo de flores
A emoción brotaba en cada momento e Antía Cal foi contando a historia vivida desde o seu nacemento en Cuba e logo os estudos en Galicia deixando ao seu pai na emigración.
Fixeron uso da palabra Esperanza Lema, pintora e amiga da homenaxeada, o poeta Xoán Fernández Abella recitou un poema composto para a ocasión, a escritora Charo Golmar tamén fixo referencia á personalidade de Antía Cal.
Logo ,Carmiña de Sotomaior, unha das moita amigas que estiveron a arroupar á homenaxeada, dedicoulle unha jora acompañada de pandereita.
Carlos de Cimadevila en nome da Nova Escola Galega, fixo referencia o labor desenvolvido por Antía Cal.
En nome da Fundación Neira Vilas, o seu presidente, leu unha carta moi emotiva dedicada á homenaxeada que no seu día escribira Neira Vilas.
En nome da Asociación , Manuel Abelleira, destacou a valentía desta mestra que revolucionou a forma de ensinar, rompendo con todo o establecido até o momento, primando os coñecementos reais sobre calquera outra forma de inculcar determinados valores ou forma de pensar. Introducindo a vida na escola
O acto foi presentado por duas novas estudantes de ESO, María Crespo e Sofía Silva, amabas recitaron senllas poesías. Ademais María interpretou co saxo unha bonita peza musical e Sofía ao piano tamén unha fermosa composición .
